Ik
had nooit stilgestaan bij het idee van een tegel
van tegels, een metategel zeg maar. Zo hoogdravend zullen de bedoelingen van
de bouwers wel niet geweest zijn. In 1938 zal men ook niet echt wakker
gelegen hebben van bezuinigen en recycleren, toch niet als je weet dat de rest
van het huis niet bepaald armtierig gebouwd en ingericht werd. Het zal eerder
een kwestie van creatieve huisvlijt geweest zijn toen de bewoners hun terras
opfleurden met de tegels die je hieronder ziet. Ze bestaan uit brokstukken van
tegels - zowat alles wat men kon vinden - die met mortel samengepuzzeld werden
tot nieuwe tegels van ca. 29 cm. Op het terras worden ze in dambordpatroon
afgewisseld met effen rode tegels. Door die werkwijze zijn de tegels bovendien
stuk voor stuk verschillend van elkaar. Vijftig heb ik er kunnen tellen. Kunst
of kitsch? De huidige eigenaars van het huis zijn er zelf ook niet uit. In elk
geval een bijzondere vloer en het is uitermate gezellig toeven op dit terras op een
zonnige dag!
Een
klein voorsmaakje:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten